Ik schrijf dit met toestemming van de betrokkenen. Uit privacy overwegingen heb ik de namen veranderd.

Deze blog gaat over een voorregeling waar ik mee bezig ben. Deze gesprekken zijn speciaal voor mij en daarom wil ik ze graag met u delen. Ook omdat Carla mij toelaat in het laatste stuk van haar leven. Meestal kom ik als iemand al overleden is of heb ik 1 a 2 gesprekken als voorregeling.

Ik vind het bijzonder om te zien hoe onze band groeit, er vertrouwen is en respect

Ze kunnen van mijn leven zeggen wat ze willen, maar het was nooit saai.

Maandag middag, ik ga bij Carla afscheid nemen. Het is bijzonder dat je weet dat je iemand voor het laatst levend ziet.

Ik heb een diepere band met Carla gekregen dan ik gedacht had en ik merk dat ik moeite heb met het afscheid nemen.

We bespreken wat dingen over haar uitvaart, maar ook veel over haar laatste dagen.

Het valt haar steeds zwaarder om afscheid te nemen en ze ziet uit naar haar einde, ze is moe en op.

Toch wordt er ook weer veel gelachen.

Ik neem een bloemetje mee voor haar verjaardag, op haar uitvaart wil ze dat liever niet, maar hier kon ze niet onderuit komen.

We hebben het ook over haar verjaardag dat ze er naar uitkijkt dat haar zussen en haar ouders komen, ‘s morgens komt er al een zus haar helpen met aankleden en verzorgen, ‘s middags komen Petra haar andere zus en haar ouders.

Met een warme omarming nemen we afscheid en ik beloof haar dat ik mijn best zal doen om te zorgen dat haar familie goed afscheid kan nemen.

We bedanken elkaar, ik dank Hanneke voor haar openheid en haar vertrouwen in mij.

En ik ga met een tot later, tot weerziens.

We mailen nog een paar keer met elkaar.

Donderdag, vreemde dag vandaag.

Je weet dat het vandaag gaat gebeuren, ik ben blij voor Carla maar het voelt wel dubbel.

 Rond half 8 avonds word ik gebeld door Petra dat Carla overleden is en we gaan er heen.

(Susan, onze assistente en ik )de familie is rustig en erg moe, ze zijn de hele dag bij Carla geweest

Ik ga eerst bij Carla kijken en ze ligt er mooi, ontspannen en tevreden bij.

Uit het gesprek met de familie blijkt dat ze eerst haar verjaardag hebben gevierd. Met allerlei lekkers en champagne, de kurk is met een knal over het balkon geschoten.

Carla heeft 3 glazen leeg gedronken en had mooie rode wangen.

Het was een mooie dag geweest intens met elkaar. Carla was zo blij dat ze mocht gaan dat ze er ‘s middags nog van moest huilen maar ze is rustig gegaan.

Carla’s zus had de laatste verzorging gedaan. We hebben eerst de belangrijkste zaken voor de uitvaart doorgenomen en geregeld. Zoals de tijd en datum van de crematie en de tekst voor de rouwkaarten ( de kaart had Carla zelf al uitgezocht).

Toen dat klaar was zijn de meeste familieleden gegaan en hebben haar zus Marga, Susan en ik, Carla in haar kist gelegd. We hebben de meubels in de kamer wat anders gezet zodat Carla midden in de kamer kon staan.

De volgende dag na wat heen en weer gemaild te hebben waren de kaarten klaar, er was voor iedereen wat ruimte op de kaart: gedicht van Carla, stukje van pa en ma, gedicht van de zussen en i.p.v. een condoleance register hebben ze kaartjes meegestuurd die men  tijdens de afscheidsdienst bij Carla kan neerleggen.

Ook wilde Carla liever geen bloemen maar een gift voor het Reumafonds.

Zaterdag kwamen we weer bij elkaar om de dienst te bespreken.

Alle wensen van Carla gingen voor maar er was nog genoeg ruimte voor inbreng van de familie.

Zondag kon men afscheid nemen bij Carla thuis.

Dinsdag was de crematie

Er waren veel mensen gekomen.

Eerst kon men afscheid nemen van Carla in de aula van het crematorium, daarna met de familie de kist sluiten waarna de afscheidsdienst begon.

Carla’s schoonzus heeft een mooi nummer uitgezocht waar de dienst mee begon.

Ik open met een gedicht door Carla zelf geschreven.

Pa en ma hadden twee sprekers die uit hun naam wat vertelden over Carla, de familie steekt veel kaarsjes aan voor Carla. Marga heeft een prachtig gedicht voorgelezen vervolgens een vrolijk muziekstuk Do Re Mi uit de Sound of Music. Hierna 2 mooie  gevoelige toespraken, waarvan één van  Petra,  hierna een gevoelig muziek stuk en  een moment van stilte( een wens van Carla’ s broer en schoonzus).

Ik sluit de dienst af met een mooie zin van Carla uit een van de laatste gesprekken: ‘Ze kunnen van mijn leven zeggen wat ze willen, maar het was nooit saai.’

Bij het verlaten van de aula kan iedereen nog langs de mooie kist van Carla lopen en hun condoleance kaart daar in een mandje leggen.

Als laatste nam de familie zelf afscheid en ze hebben Carla begeleid naar de ovenruimte.

Het was een waardig, mooi, intens, afscheid van een mooi mens.

Carla en haar familie vonden het goed dat ik de rouwkaart bij dit bericht plaats.

Lieve Carla de cirkel is rond, rust zacht