Ik schrijf dit met toestemming van de betrokkenen. Uit privacy overwegingen heb ik de namen veranderd.

Deze blog gaat over een voorregeling waar ik mee bezig ben. Deze gesprekken zijn speciaal voor mij en daarom wil ik ze graag met u delen. Ook omdat Carla mij toelaat in het laatste stuk van haar leven. Meestal kom ik als iemand al overleden is of heb ik 1 a 2 gesprekken als voorregeling.

Ik vind het bijzonder om te zien hoe onze band groeit, er vertrouwen is en respect.

Euthanasie, De Cirkel rond. 7

Twee weken terug belde Carla dat ze nu ruimte had in huis en dat wat haar betreft de kist kon komen.

Ik heb contact opgenomen met Betty Reijs dat ze kon beginnen met het beschilderen van Carla’s kist.

Na een paar dagen was Betty klaar met de kist en heb ik met Carla afgesproken dat we hem brengen,

wel discreet Cara wil niet dat de hele flat het nu al te weten komt.

De kist is prachtig geworden fleurige mooie kleuren en ik denk ook dat hij goed bij Carla past.

Betty heeft hem met haar eigen wagen gebracht en ik ben meegegaan om te helpen.

Het is altijd een heftig moment wanneer de kist binnen komt, laat staan als degene waarvoor hij bestemd is nog leeft.

Betty en ik vinden het wel moeilijk maar bij Carla aangekomen gaat het eigenlijk vanzelf.

Carla wordt  emotioneel (wat logisch is) maar vindt de kist gelukkig ook erg mooi.

Ik spreek nog wel af dat, wanneer het te moeilijk wordt voor haar, ik de kist weer ophaal en zolang bij ons opsla.

Het is waarschijnlijk de laatste keer dat Betty Carla ziet en het kost Betty moeite om afscheid te nemen.

Met een: “ we zien elkaar vast later weer”en een stevige omhelzing neemt ze afscheid.

Gisteren was ik nog bij Carla om over de laatste details te praten.

Ze heeft leuke reacties gehad op de kist in haar huiskamer, ze heeft er een doek overheen maar iedereen die bij haar komt wil hem graag zien.

Carla heeft nog even naar een rouwkaart gekeken maar vond de eerste die ze gezien had mooier.

Ik geef alvast wat rouwenveloppen af, dat hadden we met de zussen afgesproken,  zodat ze die alvast kunnen schrijven.

Carla is moe en het valt haar steeds zwaarder om afscheid te moeten nemen van haar vrienden en familie maar ze zegt wel dat als ze mocht kiezen dat ze het dan weer zo zou doen.

Carla heeft nog een keer bezoek gehad van de scan arts en de huisarts belt om te vertellen dat deze nogmaals heeft bevestigd dat de euthanasie door kan gaan, hij spreekt af dat hij op die dag ‘s middags  komt om een infuusnaald te plaatsen en dat hij aan het eind van zijn dienst terug komt om het middel toe te dienen.

Carla en ik praten over de dag dat Carla gaat sterven, de laatste verzorging wat er dan allemaal gedaan moet worden, haar zus komt op die dag Carla ‘s morgens helpen, in plaats van de thuiszorg.

Ze maken er een meiden ochtend van.  Lekker tutten samen. Ook is er champagne; Carla is die dag ook jarig en wil dat vieren.

Later die dag komen haar ouders en Petra op haar verjaardag en zij zullen ook bij haar overlijden  zijn.

Ook hebben we ineens een heel diep maar leuk gesprek over privé dingen die we hebben meegemaakt. Waarbij we ook weer veel lachen.

Carla heeft nog een heel leuk idee voor een muziek nummer dat ze graag tijdens de dienst wil laten horen, ik hoop dat ik daar later wat meer over mag schrijven.

Het wordt tijd dat ik weer naar huis ga en we spreken af dat ik begin volgende week nog even afscheid kom nemen van Carla.